Współczesną pochodną owych technik jest lusterko
Już w czasach starożytnych ówcześni lekarze starali się zaglądać do dostępnych wzrokowi ludzkiemu obszarów ciała. Należą do nich jama ustna i gardło, nos, ucho, pochwa i częściowo odbyt (w pismach Hipokratesa znajdują się opisy anoskopii ? oglądanie odbytu jak i operacji w tym rejonie wykonywanych pod kontrola anoskopów). Źródłem światła było światło słoneczne odbite od lustra. Współczesną pochodną owych technik jest lusterko czołowe laryngologa.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Endoskopia
Endoskopia Historia i kilka faktów z Wikipedii
Obecnie używane są również sztywne endoskopy (rigid endoscopes), które w kanale zawierają serie soczewek. Dają one obraz znacznie lepszej jakości niż endoskopy światłowodowe 2.3, ale stosuje się je głównie w laparoskopach i artroskopach.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Endoskopia
W trakcie badania monitoruje się saturację
W trakcie badania monitoruje się saturację (pulsoksymetria) i w przypadkach spadków saturacji dodatkowo podaje się tlen. W trakcie badania bronchoskopowego musi być zapewniony sprzęt do resuscytacji.
Do obejrzenia jamy nosowo-gardłowej używa się także fiberoskopu. Badanie zaś, pozwalające na obejrzenie migdałów, języczka, jamy nosowej i gardłowej, nazywane jest fiberoskopią. Do jego wykonania nie jest potrzebne znieczulenie, gdyż jest bezbolesne i proste. Sonda, kalibru minimalnie większego od wkładu do długopisu, wprowadzana jest przez nos.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Endoskopia